Po co istocie ludzkiej potrzebny jest rozwój osobisty i czy można nie chcieć się rozwijać?

Po co mi rozwój osobisty? To zapytanie koresponduje z inną kluczową myślą - czemu w ogóle żyjemy? Gdzie prowadzi ta droga? Jedni powiedzą - do szczęścia, drudzy do kariery, sukcesów, fortuny, poświęcenia dla innych. Zdaje się jednak, że wiele prawd zaczerpniętych z doświadczeń eskalacji ludzkiego gatunku, różnorakich religii i filozofii pokazuje, że na pewno postępowania kierujące naszym życiem nakłaniają nas do wkroczenia na jakiś inny - wyższy niż dotychczasowy poziom funkcjonowania, przybliżający nas do zdobycia pełni, wewnętrznej całości, a co za tym idzie, do osiągnięcia odczucia spełnienia,satysfakcji, a często też swoistego szczęścia.

Może się wydawać też, że mamy możliwość dokonania wyboru - będę się rozwijać lub nie. Lecz pod tym względem nie mamy wyboru - życie tym, czego nam dostarcza - samo z siebie będzie pchać nas w swoim kierunku, a my wybierając świadomie ścieżkę rozwoju możemy z nim współpracować, pomagając owemu procesowi pełniej się wyrazić, lub opierając się jemu, doświadczać życia jako pełnego przeciwności, skierowanego w nas, krzywdzącego i niesprawiedliwego. Jeśliby poczucie satysfakcji, spełnienia, odczucia, że życie nam sprzyja, uznać za wskaźniki bycia na drodze świadomego rozwoju, to poczucia krzywdy, zmagań, rozczarowania, niesprawiedliwości byłyby wskaźnikami zahamowania tego procesu.

Nie trzeba jednak ulec złudzeniu, że rozwojowe jest to, co uważamy za przyjemne i satysfakcjonujące, a skierowane przeciwko niemu to, co trudne, nieprzyjemne, napawające lękiem. O nasz rozwój osobisty nie zadba psycholog. Nie decyduje rodzaj wydarzeń, jakie nas spotykają, tylko nasza stanowisko wobec nich, zwłaszcza taka, która nastawiona jest na współdziałanie z biegiem życia, odczytywanie jego wskazań, wykorzystywanie doświadczeń do uczenia się, wspieranie i budowania siebie. Rozwój zdaje się więc jest nieubłagany, możemy tylko spowalniać lub przyspieszać jego szybkość.

Doświadczenia wielu ludzi ukazują także, iż poszukując sytuacji i doświadczeń przybliżających nas do źródeł tej mocy zdarza się, że przeżywamy to, gdy bezpośrednio napotkamy na coś, w czym bije sama moc życia. Taki stan na przykład, kiedy ujrzymy coś naprawdę pięknego, gdy udało nam się zrealizować zawiłe zadanie, zakończyć jakąś ważną dla nas pracę, osiągnąć cel, kiedy nas za coś chwalono, gdy zjedliśmy coś naprawdę dobrego, jeszcze lepiej - dobrego i wyszukanego, kiedy udało nam się z kimś spotkać - porozumieć, porozmawiać, dotknąć czegoś prawdziwego i ważnego w kontakcie, gdy "nasi wygrali", gdy się w jakiejś słusznej sprawie ukończonej efektem zmęczyliśmy, gdy byliśmy na łonie przyrody wdychając jej woń, gdy dostaliśmy niespodziewany zastrzyk gotówki akurat w momencie, kiedy mogliśmy dzięki niej zaspokoić jakiś upragniony od dawna cel.

Doczytaj także - zajęcia dla seniorów Warszawa